از زمانی که ویروس کرونا راهش را در کشور ما نیز پیدا کرد و خیلی زود گسترش یافت ، مدارس آموزش حضوری را تعطیل کرده و به آموزش مجازی روی آوردند ، آموزش مجازی هنوز هم با مشکلاتی روبرو است ، به طور خلاصه می توان گفت که در نظر نگرفتن شرایط معلم و خانواده ها از جمله مشکلاتی است که در این نوع آموزش ها وجود دارد ! 
باید به این نکته توجه کرد که قرنطینه و ماندن کودکان در خانه دور از همسن و سالانشان چه عواقب و آسیبهایی به روحیه و عملکرد گروهی دانش آموزان در آینده خواهد داشت و در واکنش به همه گیری کووید-۱۹، وضع قرنطینه و مجازی شدن آموزش که شامل تعطیلی مدارس و فاصله گذاری اجتماعی شده‌است، در اصل اعمال این تدابیر قرنطینه نگرانی های زیادی ایجاد کرد که این تدابیر می تواند بر سلامت روان کودکان و نوجوان تأثیر منفی بگذارد اما تا امروز، شواهد مستقیم نسبتاً کمی در این رابطه وجود دارد.
بسیاری از نظریه پردازان این حوزه، اثربخشی این فرآیند را وابسته به شیوه ها و روش هایی می دانند که بتوانند مشارکت و همراهی خانواده و معلمان در فعالیت های یادگیری را باعث شوند. در کنار رسالت و ماموریت هایی که نظام آموزشی و متولیان آن برعهده دارند تا چالش های پیش آمده در فرایند یادگیری در دوران کرونا را حل و فصل کنند، خانواده ها نقش بسزایی در یادگیری با کیفیت و مداوم دانش آموزان برعهده دارند.
این در حالی است که مشارکت خانواده در فعالیت های یادگیری، یکی از مؤلفه های بسیار اساسی در این فرآیند است البته عکس این باور نیز صحیح نیست که معلم، در کلاس درس مجازی تدریسی صرف داشته باشد و مابقی تعلیم وتربیت را به محیط خانه و خانواده واگذار کند.
نقش مهم والدین
والدین تأثیر شگفت آور زیادی در نحوه واکنش فرزندانشان در بازگشت به مدرسه دارند. برخی از کودکان ممکن است از احتمال بیمار شدن والدین خود ترسیده و یا دچار اضطراب جدایی شده باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به تجدید نظر در زمینه اجتماعی شدن و یادگیری غیرآنلاین داشته باشند.
اگر والدین کودک دائماً احساس وحشت می‌کردند یا مثلاً یکی از اقوام خود را از دست داده اند ممکن است در مورد بازگشت به مدرسه کودکان حساس منفی بیشتری را تجربه کنند و همین احساسات منفی را به کودک منتقل کنند. اگر والدین اطلاعات آرامش بخش را به کودکان خود بگویند، کودک نیز احساس آرامش بیشتری تجربه خواهد کرد.
پرسه زدن کودکان در شبکه‌های اجتماعی نیز می‌تواند بسیار خطرناک باشد چرا که شبکه‌های اجتماعی سرشار از اطلاعات نادرست و خطرناکند. درواقع نقش والدین در کنترل شرایط کودکان بسیار مهمتر از چیزی است که به نظر می‌رسد. آن‌ها پیش از هر شخصی می‌فهمند کودک دچار استرس و اضطراب شده است یا نیاز به حمایت روانی دارد.
